Lena Gilbert

LENA GILBERT (z domu Mallory)

Wiek: trzydzieści jeden
Pochodzenie: Londyn, UK
Czystość krwi: czysta

Wygląd: Lena jest malutka. Właściwie na tym można by zakończyć, bo to słowo najlepiej ją opisuje, ale przecież nie to jest najważniejsze. Wracając: Lena jest niewysoka, co cały czas rekompensuje sobie nosząc niebotycznie wysokie szpilki. Jest nadal śliczna i nadal zgrabna, bo małżeństwo jej nie rozleniwiło i wciąż się starała, nosiła te swoje ulubione sukienki (a tę c z e r w o n ą nadal ma w szafie). Na lewym udzie ma brzydką bliznę, którą zafundował jej mąż, przypadkiem oczywiście, ale to było już ładnych parę lat temu, nie warto w sumie o tym wspominać. Oczy ma ciemnoniebieskie, otoczone wachlarzem długich rzęs, cerę jasną, czasem wręcz bladą, a włosy ciemne, lśniące i długie. Najchętniej nosi je rozpuszczone, ale czasem coś jej strzela do głowy i spina je w luźny koczek albo splata w warkocz.

Inne bajery: Lena nigdy nie używa swojego panieńskiego nazwiska. Na dobrą sprawę woli w ogóle nie pamiętać, że wcześniej nosiła inne. Nie chce być kojarzona z ojcem, bo panicznie boi się, że nie zostanie przez to potraktowana przez nikogo poważnie, dlatego, że jej ojciec to zwyczajna kanalia i oszust. Dlatego nawet jeśli ktoś kojarzy jej panieńskie nazwisko, lepiej, żeby się do niej nim nie zwracał, jeśli nie chce nabawić się wysypki, czyraków, bolesnej biegunki albo wszystkiego na raz.
Lena ukończyła najpierw Hogwart w Slytherinie, później Aussie na wydziale alchemicznym. Prawdziwy z niej geniusz w dziedzinie eliksirów. Jakiś czas między jedną a drugą szkołą mieszkała w Tokio, pracując jako call girl, teraz to już tylko nieprzyjemne wspomnienia, o których nie lubi rozmawiać z nikim. Jej matka (narodowości rosyjskiej) nie żyje, nie mówmy lepiej o tym, że to sama Lena pomogła jej z tego świata zejść, a ojciec oszust raz prawie skutecznie ją otruł. Dlatego musiała przez większość swojego życia radzić sobie sama, a potem wyszła w Vegas za Gilberta, co było zdecydowanie najlepszym, co jej się przytrafiło.
Och, ma jeszcze przyrodnią siostrę – owoc romansu matki z jej szkolnym przyjacielem. Dziewczynka ma w tej chwili osiem lat, na imię jej Sophie. Lena od czasu do czasu wysyła do Włoch niewielkie sumy pieniędzy, by w ten sposób pomóc w wychowaniu siostry.
Jest uzdolniona muzycznie – gra na pianinie, przyswoiła sobie też gitarę i śpiewa. Tutaj prowadzi aptekę, bo ponętna aptekarka jest prawie tak samo seksowna jak ponętna pielęgniarka. Jeśli ktoś potrzebuje się kogoś po cichu pozbyć, może zaproponować szeroki wybór trucizn, oczywiście za odpowiednią dopłatą, w ten sposób dowiadujemy się, jak Lena dorobiła się całkiem niezłej kasy.
Nie lubi mówić o sobie, zdecydowanie woli słuchać innych. Jest rozkochana w eliksirach i własnym mężu, gdyby mogła, pewnie kursowałaby tylko między sypialnią a laboratorium, bo jako wykwalifikowana alchemiczka oczywiście takie posiada. Uparta jak osioł, ciężko ją do czegoś przekonać, ale jeśli już jakoś się przebijecie do jej wnętrza, jest naprawdę urocza i ujmująca. Za ludzi, na których jej zależy da się żywcem pokroić.
Kiedy się zamyśli, przygryza nerwowo wargę albo kręci na palcu kosmyk włosów, robi to bezwiednie, tak samo jak odruchowo flirtuje z mężczyznami, którzy zawsze tak samo ulegają jej urokowi. Jednak tak naprawdę w jej życiu istnieje tylko jeden.
Pali. Dość dużo. Czasem też przyćpa, ale jest to zazwyczaj coś jej własnej roboty.
Ceni sobie oryginalność.
Jest też koszmarnie zazdrosna o swojego męża, dlatego jeśli ktoś potrzebuje mieć z panią aptekarką dobry układ, lepiej niech trzyma łapy z daleka.
O jednym zapomniałam: biegle włada językiem japońskim.